Yogjakarta

Vrijdag middag aangekomen in yogyakarta. Er zitten op dat moment in het hostel veel Nederlanders maar die gaan de volgende dag al weer weg. Ze vertellen me nog wel dat het aangesproken worden voor fotos wel heel erg is hier in yogyakarta maar sowieso Java. Wat inderdaad zo is merk ik later. De volgende ochtend leer ik Kareem, Fabien en Kathrin kennen en ik ga samen met hun naar the palace en water castle. Van beide hadden we allemaal meer voorgesteld en vragen ons ook echt af of dit het dan ook wel is. Daarna gaan we op een pleintje zitten waar muziek wordt gespeeld en blijkt dat studenten aan het repeteren zijn voor die avonden en we hebben het plan om 's avonds terug te komen. We raken in gesprek met een local die ons verteld over de luwak koffie. Een van de duurste koffie ter wereld. Het is een dure koffie door heg zeer speciale productie proces. De koffiebes wordt verbouwd op plantages. Hier wordt deze gegeten door de luwak (een civetkatachtige) Het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit blijft intact en passeert het maag-darmkanaal. De pitten worden hierna teruggevonden in de ontlasting van de luwak. Ze worden gewassen en gedroogd en vervolgens van hun schil ontdaan. Hierna worden ze licht geroosterd. De aminozuren die tijdens het fermentatieproces zijn vrijgekomen werken tijdens het roosteren in op de pitten en zorgen voor de bijzondere smaak. Er is ons verteld dat een kopje van deze koffie in europa €65 kost en hier €8. Na een kijkje genomen te hebben besluiten we toch om geen koffie te drinken. Ook wij worden vrij veel gevraagd voor foto's en interviews. Als we weer terug zijn in het hostel leer ik ook Tibo kennen. Hij heeft die nacht de merapi vulkaan beklommen. Tibo is een erg levendig persoon en maakt erg graag selfies met anderen. Wat ik ook gelijk merk want na 5 min sta ik al op de foto. We gaan die avond naar het studenten concert. Maar opweg er naartoe horen we ook andere muziek en besluiten om even te gaan kijken. Het is een vrouwenkoor dat aan het repeteren is en ze vinden het erg leuk dat we even komen kijken. Als ze klaar zijn gaan we verder opweg naar het concert. We komen een beetje laat aan maar kunnen nog net een paar nummers meemaken. Die avond nemen we afscheid omdat Kareem, Kathrin, Tibo en Fabien de volgende ochtend richting bromo en Itjen gaan en ik erg vroeg op moet staan om de tempels te bezoeken.

Ik sta de volgende ochtend sta ik om 4.30 op om om 5u in de auto te zitten opweg naar borobudur en pramadan. Om 6u komen we aan bij borobudur en het is nog vrij rustig gelukkig. Het is een heel indrukwekkend bouwwerk. En ik probeer zo veel mogelijk foto's te maken zonder andere mensen erop nu het nog kan. Een half uur later begint het al aardig druk te worden het ik besteed bijna meer tijd om met mensen op de foto te gaan dan dat zelf wat kan zien. Maar in de pramadan is het nog erger. Het pad dat naar de tempel loopt zou je in 5 min kunnen doen maar omdat ik steeds gevraagd wordt voor een foto (of niet gevraagd wordt en het gewoon sneaky gedaan wordt) doe ik er al gauw 20 min over. Bij de tempel is het op een gegeven moment zo erg dat ik op een plek blijf staan maar de mensen om me heen steeds rouleren. Sommigen maken zelfs ruzie wie er nou eerst mag. Ergens moet ik ook wel weer heel erg lachen zodat ze zoveel moeite doen voor een foto met een toerist. Er lopen veel studenten rond en willen graag hun Engels oefenen en vragen daarom of ze me mogen interviewen. 1 vraag is of wij in Nederland ook foto's van hun maken als zij naar Nederland zouden komen. Ik heb ze toch echt uit die droom moeten helpen dat dat toch echt niet gaat gebeuren.
Als ik terug kom zijn er al weer veel nieuwe backpackers  in het hostel aangekomen. Ik spreek af met 2 Nederlandse meiden om de volgende dag naar de blue lagoon te gaan samen met Ari een werknemer van het hostel. We gaan die volgende ochtend vrij vroeg op de fiets richting blue lagoon. Het is ongeveer 45 min fietsen. Maar dat met een graad of 35 met veel vals plat en een veel te kleine fiets is dat best zware workout. Het is wel een hele ervaring moet ik zeggen om tussen het drukke verkeer door te fietsen. Een verfrissende duik in de blue lagoon is dan ook erg welkom. Na een paar uurtjes ons daar vermaakt te hebben gaan we weer terug. Als we terug zijn spreek ik iemand van de avond ervoor en we besluiten om die avond/nacht de merapi vulkaan te gaan beklimmen. Wat inhoud dat we om 22 u weggaan, bij de merapi om 24 u aankomen en dan de merapi beklimmen tot zonsopgang. Laura verteld ons dat het de meest gevaarlijke vulkaan van Java is met de meeste doden omdat hij elke 4 jaar uitbarst. De laatste keer is alleen 6 jaar geleden

Om 22.15 gaan we dan met in totaal 6 mensen richting merapi. Jade (china), Kyle  (amerika), Ricky (singapore), Brian en .... (naam vergeten van canada). Op Jade en mij na heeft iedereen ervaring met hiken. Als we onderaan de merapi aankomen is het op die hoogte al vrij koud en ik begin me al af te vragen of ik wel genoeg kleren aan heb. We drinken eerst nog even wat thee voordat we de hike gaan beginnen. Het begint al gelijk vrij stijl maar nog wel op een "normale" weg en begin het al vrij snel warm te krijgen dus er gaan weer wat kledingstukken uit. De weg omhoog begint al vrij snel ruiger te worden. Andere een zandweg gaat het al snel naar rotsen en is het meer klimmen. Maar stenen waar je je voeten op wil zetten glijden vaak weg en het is best stijl omhoog. We moeten 3,4km afleggen in 5 uur tijd en maken 4 stops onderweg, dus ongeveer om het uur. En moet zeggen dat ik dat ook echt nodig heb want het is best zwaar zo'n workout midden in de nacht zonder extra slaap. De weg omhoog wordt alleen maar slechter en moeilijker (steeds meer klimmen) en is echt alleen maar stijl omhoog er zijn geen stukken bij dat je normaal kan lopen. Na heel erg veel rotsen gehad te hebben krijgen we lava as. Het is een paar honderd meter omhoog. Maar elke stap die ik zet glij ik ook weer naar beneden of het lava zand in. Het vergt erg veel van mijn conditie waar niet erg veel meer van over is na een paar uur klimmen. Na de lava as is het een en al rotswand en moet het laatste stukje op handen en voeten afleggen. Maar dan na ruim 5 uur klimmen ben ik op de top van de merapi vulkaan aangekomen. Iets later dan gepland want de zon is al aan het opkomen maar het uitzicht is er niet minder mooi op. En even vergeet ik hoe zwaar de klim omhoog was. De zonsopgang is mooi, het uitzicht is mooi maar na een half uur a 45 min moeten we toch ook echt meer naar beneden via diezelfde weg. Het eerste gedeelte naar beneden gaat nog wel. Maar na een tijdje verzwik ik een paar keer mijn enkels en glij een paar keer erg uit waarbij ik op de rotsen val. Als we halverwege zijn verzwik ik nog eens een keer heel erg mijn enkel en kan er bijna niet meer op staan van de pijn. Gelukkig is iedereen heel erg aardig en kom ik (dan wel heel erg langzaam en met pijnstillers en 2 stokken) beneden aan. Daar krijgen we ons ontbijt en besluiten om met z'n allen naar een waterval te gaan. Het is een snel bezoekje aan de waterval aangezien we er niet kunnen zwemmen maken we wat foto's en lopen wat door het water. Bij terug komst in het hostel is het inmiddels al middag en na douche genomen te hebben voel ik me op zich best wel oké. Laura de eigenaresse van het hostel vraagt of ik mee ga naar de karaoke. Ik heb het nog nooit gedaan en heb er toch een bepaald beeld van wat niet heel positief is maar aangezien ik nu toch in Azië ben doe ik maar gewoon mee. We hebben een private room en moet zeggen dat ik het na een paar nummers echt wel leuk begin te vinden en niet mee denk aan dat ik absoluut niet kan zingen. De 2 uur zijn zo om en is het tijd om te gaan eten. Na het eten merk ik eigenlijk pas hoe moe ik ben en wil ik snel naar mijn bed toe. Ik ben dan ook al wel 38 uur wakker.
Na een poging gedaan te hebben om uit te slapen heb ik besloten dat ik een massage wil vandaag omdat ik toch wel erg veel spierpijn heb. Jade denkt er gelukkig net zo over dus wij hebben een missie vandaag. Er is nog een Nederlands meisje dat ook een massage wil dus we gaan met z'n drieën. Laura reserveert voor ons in een 5 sterren hotel waar zij 50% korting krijgt en geeft ons nog tips om na de massage in het zwembad bad te sneaken van het hotel. Het is inderdaad wel te zien waarom het hotel 5 sterren heeft. En we voelen ons echt een beetje zwervers in het hotel. Het heeft een hele shopping verdieping, vijvers in het hotel maar okk buiten. Wij vinden dat dat meercde naam "water castle" verdiend dan de "echte" in yogja. Voor en na de massage krijgen we thee. De massage is erg fijn maar ook wel erg pijnlijk vanwege de spierpijn. Na de massage proberen we het zwembad te vinden en we merken hoe makkelijk het is om er gebruik van te maken. Het is het mooiste zwembad waar ik ooit in gezwommen heb. Allemaal mooie beelden en waterpartijen omringt door kleurige planten.

De volgende dag begin ik de dag rustig en relaxed en ga ik die middag met een paar andere meiden naar een choco factory. Laura vertelde ons dat we daar erg veel chocola krijgen, helaas blijken ze niet zo gul vandaag. Daarna gaan we naar een zilver workshop. We hebben die ochtend al ontwerpen gemaakt voor wat we willen maken. En na een paar uur knutselen heb ik een hanger en de andere meiden een ring in elkaar geknutseld.